F6F Hellcat

Moderatorzy: ModTeam, Sekretarz

Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
Kroolo
Posty: 3148
Rejestracja: 2006-08-05, 15:28
Lokalizacja: Lublin

F6F Hellcat

#1 Post autor: Kroolo » 2009-03-15, 18:21

Grumman F6F Hellcat (wiedźma) – amerykański pokładowy samolot myśliwski z okresu II wojny światowej. Jednosilnikowy, jednomiejscowy dolnopłat. Jeden z najbardziej znanych samolotów biorących udział w walkach na Dalekim Wschodzie. Produkowany w latach 1942-1945 w liczbie blisko 12 300 sztuk (głównie wersje F6F-3 i F6F-5). Zasłynął rekordową liczbą 5216 zestrzeleń uzyskanych przez pilotów na jednym typie maszyny, z czego 5156 stanowią samoloty japońskie.

Historia

Prototyp myśliwca opracowany został w zakładach Grumman przez zespół konstruktorów, którymi kierował Leroy R. Grumman. Prace trwały od początku 1938 do 1941 roku. Pomyślany jako rozwojowa wersja myśliwca F4F Wildcat miał być odpowiedzią na uwagi otrzymywane od pilotów latających na tych samolotach, jednak zakres zmian był tak znaczny, że doprowadził do powstania nowej konstrukcji.

Zmiany mające na celu poprawienie zasięgu, szybkości, uzbrojenia i opancerzenia obejmowały zainstalowanie silnika o większej mocy, zastosowanie większego śmigła, zastosowanie nowej konstrukcji podwozia, powiększenie zapasu paliwa i amunicji. Spowodowany tym znaczny wzrost masy skłonił konstruktorów do zastosowania płata o większej powierzchni dla uzyskania niskiej wartości jednostkowego obciążenia powierzchni nośnej.

Kontrakt na budowę prototypu podpisano 30 czerwca 1941 roku. W rok później, 26 czerwca 1942 dokonano pierwszego lotu na pierwszym prototypie z silnikiem Wright R-2600-16 Cyclone, który trwał 25 minut i wypadł pomyślnie. 30 lipca 1942 roku wykonano lot na drugim prototypie oznaczonym symbolem XF6F-3 z zamontowanym 18 cylindrowym silnikiem Pratt & Whitney R-2800 Double Wasp.


F6F-3 była pierwszą podstawową seryjną wersją samolotu. Posiadała silnik Pratt & Whitney R-2800-10 o mocy 1491 kW (2028 KM), w końcówce serii Pratt & Whitney R-2800-10W z wtryskiem wody o mocy maksymalnej 1641 kW (2231 KM), śmigło 3-łopatowe Hamilton Standard. Uzbrojenie składało się z sześciu karabinów maszynowych Colt-Browning kal. 12,7 mm zamontowanych w skrzydłach z zapasem amunicji 400 szt. każdy. Zbudowano 4402 sztuk tej wersji wliczając w to modyfikacje F6F-3N, F6F-3E i F6F-3P.

F6F-3N. Modyfikacja wersji F6F-3 do walki nocnej, którą wyposażono w radar z anteną zamontowaną w gondoli na prawym płacie. Wyprodukowano 205 sztuk tych samolotów.

F6F-3E. Modyfikacja wersji F6F-3 do walki nocnej, którą wyposażono w radar z anteną zamontowaną w aerodynamicznej osłonie pod prawym płatem. Wyprodukowano 18 sztuk tych samolotów.

F6F-3P. Modyfikacja wersji F6F-3 do rozpoznania fotograficznego z zamontowaną kamerą. Samolot posiadał standardowe uzbrojenie.

F6F-3K i F6F-5K Modyfikacje specjalne polegające na zamontowaniu urządzeń zdalnego sterowania w celu użycia samolotów jako latające cele lub sterowane latające bomby.

Zastosowanie samolotu

Pierwsze kontrakt na dostawy serii 184 samolotów F6F-3 podpisano 23 maja 1942 roku. Pierwszy seryjny egzemplarz samolotu został oblatany w październiku 1942 roku.

W okresie od stycznia do marca 1943 roku dywizjon marynarki wojennej (US Navy) VF-9 z lotniskowca USS Essex był pierwszą jednostką wyposażoną w nowe samoloty.

Pierwsze użycie bojowe miało miejsce 31 sierpnia 1943 roku nad Wyspami Marcus. Dokonano wtedy zniszczenia samolotów na ziemi. Podczas inwazji na wyspy Howland i Baker 1 września 1943 roku piloci dywizjonu VF-6 uzyskali pierwsze zestrzelenie. W dniach 5 i 6 października 1943 roku w czasie uderzenia na wyspę Wake doszło do pierwszego spotkania z japońskimi samolotami Zero, które wykazało, że Hellcat pod wieloma względami góruje na przeciwnikiem.

Do końca 1943 roku Hellcaty dostarczono do wszystkich jednostek myśliwskich bazujących na lotniskowcach na Pacyfiku. Łączna liczba zwycięstw wyniosła około 230 zestrzelonych samolotów przy stratach własnych 29 Hellcatów. W 1944 roku nasilał się wysiłek zbrojny US Nawy na Pacyfiku. Kolejne operacje na Marianach i Filipinach przyniosły wiele walk, w których używano samolotów na masową skalę. Do oddziałów zaczęły trafiać wersje F6F-5. W 1945 roku dokonano inwazji na Okinawę oraz ataków na Wyspy Japońskie przy intensywnym wsparciu lotnictwa pokładowego. Ogółem w czasie walk w latach 1943 – 1945 na Dalekim Wschodzie piloci amerykańskich Hellcatów zestrzelili 5156 samolotów japońskich, brytyjskie oddziały latające na Hellcatach na Pacyfiku uzyskały 47 zestrzeleń, a Hellcaty nad Europą zestrzeliły 13 samolotów niemieckich, co daje łączną sumę 5216 zestrzeleń przy stratach własnych 270 maszyn.

Samolot był konkurencją dla innego myśliwca pokładowego - Vought F4U Corsair. Miał od niego nieco niższe osiągi, jednak wykazywał inne przewagę w stosunku do Corsair'a- łatwość pilotażu, a zwłaszcza łatwiejszą procedurę lądowania na lotniskowcu. Ta cecha sprawiała, iż był samolotem lubianym przez pilotów. Masowa produkcja Hellcat'ów sprawiła, iż starsze maszyny myśliwskie firmy Grumman, Grumman F4F Wildcat były kierowane na mniej zagrożone odcinki frontu i do szkół pilotażu.

Hellcaty w liczbie około 1300 różnych wersji zakupiła także Wielka Brytania. W 1943 roku nadano im nazwę Gannet, ale w 1944 wrócono do oryginalnych nazw amerykańskich. Gannety / Hellcaty wykorzystywane były głównie do wspierania działań inwazyjnych na kontynencie. Francja zakupiła po wojnie nowe Hellcaty i używała ich w trakcie działań w Indochinach aż do 1954 roku.

Opis konstrukcji

Jednosilnikowy, jednomiejscowy dolnopłat z chowanym podwoziem operujący z lotniskowców przeznaczony do zadań myśliwskich i szturmowych.

Kadłub – konstrukcja półskorupowa, metalowa o przekroju owalnym. Pokrycie z blachy duralowej nitowane na gładko. Przedział silnika oddzielony od reszty kadłuba ścianą ogniową. Kabina pilota opancerzona. Pod kabiną zbiornik paliwa.

Skrzydła
– całkowicie metalowe o obrysie trapezowym, 3-dźwigarowe, złożone z trzech części: centropłata mieszczącego składane do tyłu podwozie i zbiorniki paliwa oraz dwóch, składanych do hangarowania, skrzydeł zewnętrznych z zamontowanymi karabinami i zasobnikami amunicji. Powierzchnia płata 31,96 m². Lotki metalowe, kryte płótnem. Wychylane hydraulicznie, czteroczęściowe klapy krokodylowe z automatycznym wciąganiem.

Usterzenie – pojedyncze konstrukcji metalowej, stery kryte płótnem. Statecznik pionowy zintegrowany z kadłubem. Usterzenie poziome o profilu symetrycznym.

Napęd – chłodzony powietrzem 18-cylindrowy silnik Pratt & Whitney R-2800-10W z wtryskiem wody i sprężarką o mocy 1491 kW (2028 KM) przystosowany do wtrysku wody uzyskiwał 1641 kW (2231 KM) z ograniczeniem do 5 minut. Pojemność skokowa 45,9 l. Oś silnika odchylona w dół o 3°. Silnik napędzał trójłopatowe metalowe śmigło Hamilton Standard o średnicy 3,99 m. Trzy wewnętrzne zbiorniki mieściły 946 l paliwa. Pod kadłubem instalowano odrzucany zbiornik o pojemności 568 l.

Podwozie – o układzie klasycznym, główne chowane do tyłu w skrzydle, kółko ogonowe wciągane. Hak do lądowania na lotniskowcu.

Uzbrojenie
– sześć karabinów maszynowych Colt-Browning M2 kal. 12,7 mm z zapasem amunicji 200 lub 400 szt. każdy zamontowanych po trzy w każdym skrzydle. Alternatywne uzbrojenie strzeleckie: 2 działka Colt Browning M2 kal. 20 mm z zapasem amunicji 250 szt. każde i 4 karabiny maszynowe Colt-Browning M2 kal. 12,7 mm z zapasem 200 (maksymalnie 400) szt. amunicji każdy. Pod centropłatem trzy zaczepy do bomb umożliwiające przenoszenie 2 bomb 500 funtowych lub jednej 1000 funtowej. Pod każdym skrzydłem trzy zaczepy do niekierowanych pocisków rakietowych HVAR kal. 127 mm.

Pozostałe wyposażenie: instalacja radiowa, instalacja tlenowa, instalacja olejowa z zbiornikiem o pojemności 80 l, instalacja elektryczna prądu stałego 28 V, akumulator.


Dane taktyczno-techniczne

Długość 10,24 m
Rozpiętość skrzydeł 13,06 m
Szerokość 4,96 m
Wysokość 3,99 m
Powierzchnia skrzydeł 31,96 m²

Masy
Własna 4093 kg
Startowa 5631 kg
Maksymalna 6870 kg

Napęd
Silnik Pratt & Whitney R2800-10
Moc startowa 1491 kW (2028 KM z wtryskiem wody)
Moc maksymalna 1641 kW (2231 KM)

Osiągi
Prędkość maksymalna 624 km/h na 7620m
Zasięg 1920 km
Pułap operacyjny 10820 m
Wznoszenie 18,5 m/s

Awatar użytkownika
Kroolo
Posty: 3148
Rejestracja: 2006-08-05, 15:28
Lokalizacja: Lublin

F6F-3 Hellcat - Kartonowy Arsenał 3-4/2000

#2 Post autor: Kroolo » 2009-03-15, 18:23

Kilka słów nt. modelu F6F-3:

Model kleiło się przyjemnie, najwięcej kłopotu miałem z wklejeniem wnęki kółka ogonowego do segmentu oraz z wnękami podwozia głównego - ściany wnęki nie pasowały do "podłogi". Gdzieniegdzie występują przesunięcia kamuflażu i linii podziałowych, ale na pierwszy rzut oka ich nie widać, więc jest OK! Hellcata mogę polecić każdemu kto już skleił jakiś model wcześniej, a na 'pierwszego ah' jest w sam raz - dokładny, ale nie aż tak szczegółowy jak obecnie wydawane modele. Model polakierowałem lakierami w spray'u - najciemniejszy niebieski na błysk, reszta na mat. Z ogólnego efektu jestem zadowolony, tak czy siak najlepsze modele dopiero przed nami ;-) Relacja z budowy znajduje się tutaj: KLIK

Poniżej zamieszczam jak zwykle kilka fotek. Pozdrawiam!


Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Obrazek Obrazek Obrazek Obrazek

Awatar użytkownika
Linda_st
Posty: 2
Rejestracja: 2009-07-24, 03:55
Lokalizacja: Cyprus

F6F Hellcat

#3 Post autor: Linda_st » 2009-10-14, 15:43

How about a path carved out of the ground leading into the water, where the Hellcat slid...?

ODPOWIEDZ

Wróć do „Wings over Pacific”